Het einde van een tijdperk. 25 jaar Cafe Terzijde.

Het einde van een tijdperk. 25 jaar Cafe Terzijde.
Ik kwam er al 24 jaar en ga jullie vertellen, hoe dat kwam. Het heeft veel/alles te maken met de Leica. Een fotocamera ontworpen door Oscar Barnack. Hij verzon dat de 35mm film die in de filmcamera’s gebruikt werd ook zouden kunnen dienen als foto-rolletje. Eerst nog om de filmopnamen te testen, later als volwaardig fototoestel.
Oeps, ik begin al uit te wijden, sorry. 30 jaar geleden, kwam ik (ALWEER! En regelmatig) mijn jeugdhonk De Hamer binnen en zie een jongen, met een (zwarte lak! GELD WAARD NU!) Leica M4. (IK WAS/BEN een Leicafreak van jewelste!) We raken uiteraard in gesprek en worden ook nog vrienden.

 
Hij heet Eric Ruytenberg. Eric verhuisd naar Amsterdam, via Sonesta Hotel en woonboot op de singel, verhuist ie naar Kerkstraat 62. Ik hielp met die verhuizing. Na gedane arbeid is het goed drinken. En wat ziet ons oog? Precies tegenover zijn nieuwe stolpje staat daar een cafe. Er is weinig rocket science voor nodig om te begrijpen, waar dit verhaal naar toe gaat.
We gingen aldaar een biertje drinken. Sindsdien, nooit meer weggegaan. Dit is, al eerder gezegd, 24 jaar geleden.
24 jaar vol lol en jolijt? Nee niet perse, soms was er ook tijd voor bezinning, ellende, de dood, en te grote dronkenschap. Whatever, maar Frank was de kapitein op het schip waar je altijd op kon vertrouwen. (En ik weet waar ik het over heb. Neen geen details nu.)
O ja, en heel veel lol. De mafste avonden! Te veel om op te noemen. Ik ga het niet eens meer proberen, maar iedereen die er was, weet wat ik bedoel.
‘DE LANGE MANNEN’ (met aanhang), op donderdag. ‘Hans met de Pet’, Vrijdag ‘Rob de OVERBUUM’. David de dokter, altijd handig bij EK’s en WK’s. Elsje te pas en te onpas. Jan Menu. Wie? O ja, die was het behang, altijd daar. Zonder behang geen muur… En natuurlijk, al die anderen, die ik hier niet noem, omdat het ondoenlijk is. JULLIE WETEN WIE JULLIE ZIJN!
Ik ben heel blij, cafe Terzijde beleeft te hebben. Natuurlijk is het verdories jammer dat het cafe dicht is, maar ik respecteer het. OPPERDEPOP.
Ik blijf voor de rest van m’n leven blij met alles wat Frank en z’n cafe mij gegeven heeft en dan tot slotte de woorden:
FRANK, heel erg bedankt, het gaat je goed.
(En die Gouden Kabouter was ECHT verdient! Nou ja, verkregen. LOL! ;-))

Liefs,

Jack&Maz
FACEBOOK: Voor de liefhebbers, lovers van cafe Terzijde, met dank aan Anouk! (KLIK)