(Het boek!)
Amsterdam, 31 januari 2006

Undercover: “Een recentie schrijven over een film die over een persoon gaat, is verdomde moeilijk. Zeker als je die jongen enigszins kent. En al helemaal als de rest van uitgaand Nederland een uitgesproken mening over deze persoon heeft. Duncan Stutterheim is de ‘hoofdrolspeler’ in de film “GOD IS MY DJ” en daarom kun je niet om hem heen, als je iets zinnigs over deze film wilt zeggen."


Rechts van Pa en Ma Stutterheim, de regiseur van de film: Carin Goeijers.

Nou ja, zinnigs...?
Sinds wanneer schrijf ik zinnige dingen? Goed. Laat ik voorop stellen dat ik erg genoten heb van de film. Die film gaat namelijk ook een beetje over ‘ons leven’. Het nachtleven! Dat jongens zoals Stutterheim er hele dagen (Ja, overdag!) mee bezig zijn, is grappig om te zien. Daar hoef je ’s-nachts niks van te merken. Hij raced in zijn zilvergrijze Porsche van afspraak naar afspraak en de zwarte four-wheel-drive BMW is er om met vrouw en kinders, de ouders (Vader die in eigen achtertuin golf speelt, terwijl ma de plantjes water geeft...) te bezoeken. Daarnaast kan Duncan nog aardig waterskien ook.
(En biljarten, maar daar wil ik het niet meer over hebben! ;-))
Deze jongeman kan echt alles!


Nog wat van die ID&T tiepes. (Vooral de 'BRAINSTORMSESSIE' was erg leuk!)

Edoch.
Wat dit betreft is de film duidelijk. (Waar blijft die ‘maar’, nou?) Maar het is niet allemaal koek en ei, bij de ID&T-ers. Neen, er gaat ook veel fout en dan komt de directeur in actie! Huppekee, ontslaan dan maar weer. Lullig, maar het hoort er allemaal bij. Het is een leven met ‘UPS & DOWNS’. ID&T een bedrijf met ‘UPS & DOWNS’ en uiteindelijk dus ook een film met ‘UPS & DOWNS’.


Er kon nog gelachen worden, na afloop van de premierre.

Huh, wat zegt ie nou?
De onverstaanbaarheid is echter een minpuntje. Ik hoorde twee dames na afloop van de film tegen elkaar zeggen: “Ik hoop als ie straks bij de IKON op TV komt, dat er teletekst ondertiteling bij komt.” en “Jeetje, ik wist helemaal niet dat er dat soort mensen bestonden... en die feesten, heel indrukwekkend.”. En dan kom ik meteen op dat andere minpuntje: Als je niks weet over de uitgaanscene, valt er dan wel een touw aan vast te knopen? Ik bedoel, ik kon het allemaal wel aardig volgen, maar ben dan ook een ingewijde, zeg maar. Maar als je nog nooit iets hebt meegekregen, van het hele gebeuren, wordt het naar mijn idee, een moeilijke film. Het zij zo. Moeilijke films zijn ook films!


Na afloop mochten we op kosten van de baas nog een drankje drinken. Fijn!

Vet!
Wat wel erg goed gedaan is, wat geluid betreft, is de power uit de extra opgestelde speakers. Op de juiste momenten knalt de muziek de zaal in, alsof je terplekke op Sensation aanwezig bent. Heel vet! Wat wilde ik nog meer kwijt over de film? Geen idee. Deze recentie wordt al bijna net zo ingewikkeld als de film, waar ik het over wilde hebben.


Duncen samen met god: BLOWTJE? ('Life of Brian', ook goeie film, trouwens!)

Tutterdetut...
De film die mij reeds in de eerste minuut ontroerde en die mij in de laatste minuten verbaasde. Ik verbaasde me erover dat de regisseur besloten had te eindigen met een slotscene van een waterskieende Duncan Stutterheim. Waarom, in god’s naam? Of: “Waarom in DJ’s naam?” Om als een metafoor te laten zien, dat het leven van de partyorganisator er eentje is met ‘vallen en opstaan’? Ten onder gaan en weer naar boven komen? Ja, daag! Dit soort truttigheid past niet in ‘ons’ nachtleven.

Maar hoe het ook zij, ik zou de film zeker gaan zien,
als je van dance houdt, of god nou wel of geen DJ is...

Drs. J. Undercover

EEN DJ Fanclub BOEKRECENTIE:
'RELEASE' (Vet, cool boek!) (Door Jack Undercover)